Άντριεν Μπρόντι: Ο “κύριος Αρµάνι” και το καυτό φιλί στην Χάλι Μπέρι

Αν κάποιος αµφέβαλλε για το διαµέτρηµα της προσωπικότητας του Πατ Ράιλι, ο ηθοποιός που ερµηνεύει τον ρόλο του στη σειρά του HBO «Winning Time» πήρε το Οσκαρ του Α’ Ανδρικού Ρόλου. Ο Εϊντριεν Μπρόντι ήταν το φαβορί και δικαίωσε τις προσδοκίες ως ο µεγαλοφυής Ούγγρος αρχιτέκτονας στην ταινία που, ούτως ή άλλως, έκλεψε τις εντυπώσεις.

Παρ’ όλα αυτά, οι µπασκετόφιλοι θα µπορούσαν να ισχυριστούν ότι τα… θαύµατα άρχισαν από το πέµπτο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου της σειράς, που δείχνει το «χτίσιµο» των Λος Αντζελες Λέικερς από τη στιγµή που έφτασε στην Καλιφόρνια ο Ερβιν Μάτζικ Τζόνσον, αλλά και την αποτύπωση του zeitgeist, δηλαδή του πνεύµατος της εποχής, στο Χόλιγουντ. Είναι αυτό το επεισόδιο που ο Ράιλι, συνεργάτης του πρώτου κόουτς των Λέικερς, Πολ Γουέστχεντ, περνάει οριστικά πίσω τα µαλλιά του και γίνεται ο «κύριος Αρµάνι». Είναι αυτό το επεισόδιο όπου αρχίζει η «προσωρινή παραφροσύνη» για έναν άνθρωπο που τα έχει κάνει όλα µε τον δικό του τρόπο – και συνεχίζει να τα κάνει.

Το NBA κόχλαζε, όταν ο Ράιλι τιµωρούσε τον Τζίµι Μπάτλερ για απείθεια στους Μαϊάµι Χιτ, για το ότι οι Φοίνιξ Σανς ενδιαφέρονταν υπέρ το δέον για τον 35χρονο γκαρντ-φόργουορντ, όµως ο πρόεδρος της οµάδας από τη Φλόριντα δεν… κώλωσε: αφού οι Σανς δεν είχαν να προ

Έγινε ο Ραιλι

∆εν είναι… σπουδαία τα λάχανα του επαίνου που οι κριτικοί επιδαψιλεύουν στον Μπρόντι για τον ρόλο του, ότι δηλαδή «δεν έπαιξε τον Πατ Ράιλι, αλλά έγινε ο Πατ Ράιλι». Προφανώς το κατόρθωσε διότι είναι σπουδαίος ηθοποιός – εξάλλου, µε το νέο βραβείο του είναι δεύτερος στην κατηγορία χρονικής απόστασης ανάµεσα σε νίκες. Μαζί, για να κατανοήσει κάποιος το επίτευγµα, µε τον Τζακ Νίκολσον, που το 1975 νίκησε για τη «Φωλιά του κούκου» και το 1997 για το «Καλύτερα δεν γίνεται».

Μόνο ο εµβληµατικός, ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς όλων των εποχών, Αντονι Χόπκινς έχει µεγαλύτερη απόσταση, µια και νίκησε για τη «Σιωπή των αµνών» το 1991 και για τον «Πατέρα» το 2020. Ο ανυπέρβλητος Βρετανός, δηλαδή, πήρε δύο Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου µε 29 χρόνια απόσταση. ∆εν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η Χάλι Μπέρι, ζητώντας συγγνώµη από τη σύζυγο του Μπρόντι, τον έκανε ξανά… viral 22 χρόνια αφότου την είχε φιλήσει παθιασµένα στο στόµα, όταν πήγε να παραλάβει το βραβείο του για τον «Πιανίστα».

Ηταν µια υπέροχη στιγµή, αφού η ανέκαθεν (και αυτονοήτως στα 58 της) εκπάγλου καλλονής µιγάδα από το Κλίβελαντ ζήτησε πρώτα συγγνώµη από τη σύζυγο του Μπρόντι, Τζορτζίνα Τσάπµαν, η οποία έχει ένα θλιβερό προνόµιο, όχι ως πρώην ηθοποιός και µοντέλο, ούτε ως ιδρύτρια της εταιρείας µε την επωνυµία Marchesa: ήταν η δεύτερη σύζυγος του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και εκείνη που, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο µε τις κακοποιήσεις και τους εκβιασµούς, τον άφησε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Η Τσάπµαν, λοιπόν, όχι απλώς επέτρεψε στην Μπέρι να φιλήσει τον σύζυγό της, αλλά την ενθάρρυνε και µάλιστα χειροκρότησε τη στιγµή. Κάτι που, φυσικά, οδηγεί στη… διαπίστωση ότι το πνεύµα του Ράιλι έχει γίνει νους εκ νοός του Μπρόντι. Χρειάζονται, εξάλλου, συγκεκριµένες δυνατότητες για να µπορείς να είσαι κουλ όταν φιλάς µια γυναίκα ύστερα από 22 χρόνια – και ο Ράιλι τις έχει.

Μόλις πέρυσι, απλώς για να σπάσει πλάκα, ανανέωσε το συµβόλαιο του προπονητή της οµάδας, Ερικ Σπόλστρα, λίγες ηµέρες µετά το διαζύγιό του, ώστε η πρώην σύζυγός του να µην έχει δικαίωµα διεκδίκησης από αυτό το ποσό, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωµένο προπονητή στο NBA.

Επιπλέον, ο Τζέισον Γουίλιαµς, που είχε το παρατσούκλι «λευκή σοκολάτα», έχει να λέει την ιστορία όπου ο Ράιλι ήθελε να τον διώξει από την προπόνηση, ο Σακίλ Ο’Νιλ τον υπερασπίστηκε και ο «κύριος Αρµάνι» δεν δίστασε να τεθεί απέναντι στο… θηρίο των 215 εκ. και των 150 κ., προκειµένου να χτυπηθούν. Και µπορεί ο θρίαµβος του Μπρόντι να µην είχε σχέση µε τους Λέικερς, ήταν, όµως, οπωσδήποτε… winning time. Οπως το καλοκαίρι του 1987, όταν ο Ράιλι δεν δίστασε στον επινίκιο λόγο του ως προπονητής των Λέικερς -και παρότι η προηγούµενη οµάδα του NBA µε διαδοχικές κατακτήσεις ήταν οι Μπόστον Σέλτικς το 1969- να φωνάξει: «Θα το πάρουµε ξανά». Ετσι κι έγινε.