Ακολουθήστε μας στα social media

[DISPLAY_ULTIMATE_SOCIAL_ICONS]

 

 

Οι οργασμοί, αν και έχουν φευγαλέα διάρκεια, αλλάζουν πραγματικά την κατάσταση της συνείδησης. Και οι περισσότεροι άνθρωποι (αν κι όχι όλοι) έχουν μια τέτοια εμπειρία τακτικά.

Έκπληξη προκαλεί το πόσο σπάνια μιλάμε για τους οργασμούς δημοσίως πόσο λίγα πράγματα είναι τεκμηριωμένα επιστημονικά για αυτούς

”Υπάρχουν πολλά ακόμη που δεν έχουμε καταλάβει για τους οργασμούς” λέει ο Barry Komisaruk, νευροεπιστήμονας στο πανεπιστήμιο Rutgers του Νιου Τζέρσεϊ. Όπως το είχε θέσει η Julia Heiman, πανεπιστημιακή ερευνήτρια του σεξ: ”Το ποσοστό των εικασιών που κάνουμε είναι πολύ μεγαλύτερο έναντι πραγματικών γεγονότων σε σχέση με τη λειτουργία και την αξία των οργασμών για τον οργανισμό”.

Ο Komisaruk, δουλεύοντας με το θρυλικό, συνταξιούχο ερευνητή του σεξ Beverly Whipple, πέρασε δεκαετίες ζητώντας από άντρες και γυναίκες να ξαπλώνουν στον λειτουργικό μαγνητικό τομογράφο και να έρχονται σε οργασμό. Άλλα εργαστήρια χρησιμοποίησαν PET SCANNERS (SCANNER που καταγράφει όλες τις σημαντικές λειτουργίες του οργανισμού) και άλλες τεχνικές για να δουν τι συμβαίνει στον ανθρώπινο εγκέφαλο κατά τη διάρκεια του οργασμού.

Όλες αυτές οι μελέτες – επιδιώκουν να καθιερώσουν βασικές γνώσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα να φτάσουν σε οργασμό. Τα ευρήματα είναι μικρά και αν και δεν καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις, αποκαλύπτουν έναν εκπληκτικό αριθμό παρατηρήσεων για το πως λειτουργεί ο οργασμός.

1.

Οι οργασμοί κυριολεκτικά καταλαμβάνουν τον εγκέφαλό σου

Τα πειράματα του Komisaruk έδειξαν πως και στους άντρες και στις γυναίκες που πλησιάζουν στον οργασμό, υπάρχει μια σειρά πραγμάτων που συμβαίνουν διαδοχικά στον εγκέφαλο. Καθώς η σεξουαλική διέγερση εξελίσσεται, οδηγεί στην ενεργοποίηση περιοχών του εγκεφάλου που είναι γνωστό ότι συνδέονται με τη διαδικασία της αίσθησης του αγγίγματος.

Όμως ένας αριθμός από φαινομενικά ασύνδετες περιοχές του εγκεφάλου αρχίζουν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και τελικά μέχρι την ώρα που πραγματικά ζεις τον οργασμό, πάνω από 30 κύρια συστήματα του εγκεφάλου έχουν ενεργοποιηθεί (μεταξύ αυτών ο υποθάλαμος, το μπροστινό μέρος του μπροστινού λοβού και το μεταιχμιακό σύστημα). “Δεν είναι ένα τοπικό, διακριτό γεγονός. Δεν υπάρχει κέντρο του οργασμού. Είναι παντού”, αναφέρει ο καθηγητής.

2.

Οι γυναικείοι κι αντρικοί οργασμοί είναι περισσότερο ίδιοι από ότι περίμενες

Αν και υπάρχουν κάποιες καθαρές διαφορές φυσιολογίας μεταξύ γυναικείων κι αντρικών οργασμών (οι γυναικείοι οργασμοί διαρκούν περίπου 20 δευτερόλεπτα, αντί για 10, για παράδειγμα), πειράματα στο εργαστήριο του Rutgers έδειξαν ότι στον εγκέφαλο ο οργασμός είναι οργασμός, ανεξάρτητα από το φύλο κάποιου.”Βλέπουμε πως τελικά σε όλους ενεργοποιούνται οι ίδιες περιοχές”, σημειώνουν οι ερευνητές.

Ο Komisaruk επικαλείται σαν παράδειγμα και μια παλιά έρευνα από τη δεκαετία του 1970, πριν εφευρεθούν ο μαγνητικός τομογράφος και τα PET SCAN. Στην έρευνα ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να καταγράψουν περιγραφικά τι βιώνουν την ώρα του οργασμού. Μετά αφαίρεσαν όλα τα σημεία που αναφέρονταν σε μέλη του σώματος και ζήτησαν από ένα πάνελ 70 ψυχολόγων, θεραπευτών του σεξ και γυναικολόγων να αναγνωρίσουν αν η περιγραφή γράφτηκε από άντρα ή γυναίκα. Οι κριτές δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν το φύλο.

 

 

3.

Οι οργασμοί φαίνεται ότι λειτουργούν σαν παυσίπονο

Πειράματα που διεξήχθησαν από τον Whipple και τον Komisaruk πρότειναν ότι οι οργασμοί κι η σεξουαλική διέγερση σαν σύνολο μπορούν να προκαλέσουν αύξηση στην αντοχή του πόνου.

Οι ερευνητές έφτασαν στο συμπέρασμα χρησιμοποιώντας μια μηχανή που πίεζε το δάχτυλο ενός ανθρώπου σταδιακά μέχρι εκείνος να πονέσει. Όταν ζητήθηκε σε γυναίκες να αυνανιστούν, η ανοχή και η ανθεκτικότητα στον πόνο ανέβηκε κατά 50 τις εκατό. Ο Whipple και ο Komisaruk επίσης τέσταραν ποικίλα είδη περισπασμού και αποφάσισαν πως ο αυνανισμός αποσπούσε τις γυναίκες ενώ επίσης επηρέαζε την αντίληψη του πόνου.

Άλλες έρευνες από τον Whipple πρότειναν ότι η κολπική διέγερση κατά την γέννα αυξάνει την αντοχή στον πόνο και η αγωνία της γέννας θα ήταν χειρότερη χωρίς αυτό το μηχανισμό.

4.

Οι οργασμοί ίσως μειώνουν το φόβο και τον έλεγχο των παρορμήσεων

Τα πειράματα από τα PET scan από το πανεπιστήμιο του Groningen επίσης βρήκαν σημαντική αύξηση στην δραστηριότητα της αμυγδαλής, μια περιοχή του εγκεφάλου σημαντική για την αντίληψη του φόβου, και του κογχομετωπιαίου φλοιού, μια περιοχή που συνδέεται με τον έλεγχο των παρορμήσεων. Ο συγγραφέας Gert Holstege συνέδεσε αυτό σαν στοιχείο ότι την στιγμή του οργασμού, η αντίληψη του φόβου και η ικανότητα του ελέγχου των παρορμήσεων είναι σαν να “κλείνουν” εντελώς.

5.

Μερικοί άνθρωποι μπορούν να έρθουν σε οργασμό με το να σκέφτονται απλά τον οργασμό

Ένας αριθμός ανθρώπων έχουν την ικανότητα να φέρνουν τον εαυτό τους σε οργασμό απλώς με τις σκέψεις τους- δεν χρειάζεται να διεγείρουν φυσικά το σώμα τους ή να κάνουν σεξ. O Whipple κι o Komisaruk έχουν δει αρκετές γυναίκες να το πετυχαίνουν αυτό μέσα στο μαγνητικό τομογράφο.

“Η εγκεφαλική τους δραστηριότητα μοιάζει με αυτή όσων έχουν φυσική διέγερση”, λέει ο Komisaruk. “Αυτό περιλαμβάνει μεγάλη δραστηριότητα του αισθητικού φλοιού, της περιοχής που αντιδρά στην επαφή. Με το να σκέφτεται κανείς τη διέγερση, φαίνεται, πως είναι πιθανό να διεγερθεί η περιοχή”, λέει.

6.

Η ιδέα ότι οι γυναίκες μπορούν να έρθουν σε οργασμό μόνο από την διέγερση της κλειτορίδας είναι μύθος

Υπάρχει ένας μεγάλος μύθος που ξεκινά από έγγραφα του Kinsey (μια σειρά από εκθέσεις που δημοσιεύθηκαν τη δεκαετία του 1950 από άντρες ερευνητές), που υποστηρίζουν πως οι γυναίκες μπορούν να φτάσουν σε οργασμό μόνο με τη διέγερση της κλειτορίδας. Πολλές είναι οι γυναίκες που καταφέρνουν να βιώσουν κολπικό οργασμό.

Ο Whipple κι o Κomisaruk ανακάλυψαν καινούργια στοιχεία: Υπάρχουν γυναίκες που είχαν παραλύσει από τη μέση και κάτω και αυτό εμπόδιζε τη διέγερση της κλειτορίδας. Ωστόσο μπορούσαν ακόμα να έρθουν σε οργασμό καθώς τα κολπικά νεύρα- που συνδέουν τον εγκέφαλο με τη μήτρα και το τράχηλο της μήτρας μετέφεραν τη διέγερση από τo κόλπο.

7.

Μερικοί άνθρωποι έχουν δυσκολία στο να έρθουν σε οργασμό
Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της εργασίας έχει σαν κίνητρο ένα ποσοστό ανθρώπων- όχι αποκλειστικά γυναίκες- που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και δεν μπορούν να έρθουν σε οργασμό.

Οι επιστήμονες δεν έχουν κατανοήσει ακόμη όλες τις αιτίες αυτής της κατάστασης, που τυπικά αναφέρεται ως ανοργασμία. Πολλές υποθέσεις αναφέρουν πως κάποιος δεν είχε την απαραίτητη διέγερση (είτε από τον σύντροφό του είτε μόνος του), το οποίο πολλοί ”προπονητές” σεξ έχουν αντιμετωπίζουν με τα μαθήματα αυνανισμού σε άτομα που έχουν χρόνια ανοργασμία.

Πολλοί άνθρωποι που παίρνουν συγκεκριμένα φάρμακα όπως αντικαταθλιπτικά, έχουν πρόβλημα να πετύχουν οργασμό σαν παρενέργεια, και αποδείχθηκε πως και για τους άντρες κι για τις γυναίκες το Viagra μπορεί να είναι μία αποτελεσματική θεραπεία.

Αλλά υπάρχουν και άτομα που εμφανίζουν το πρόβλημα χωρίς κάποια συγκεκριμένη αιτία. Μελέτες των δυο ερευνητών προτείνουν πως εδώ μπορεί να εμπλέκεται η γενετική.

Πηγή: vox.com & newscientist.com