Ακολουθήστε μας στα social media
Ζευγάρι Κύπρίων προσφύγων αναγκάστηκε να σταματήσει το παιδί τους απο το νηπιαγωγείο, διότι έμειναν άνεργοι,ενώ σύμφωνα με πληροφορίες έτρωγε απο τα σκουπίδια. Ο λόγος που έμειναν άνεργοι επειδή ζήτησαν άδεια απο τους εργοδότες τους όταν το παιδί ηταν επαφή κρούσματος και απολύθηκαν.
“Ειχε μέρες που εζητιάνευκα μέσα απο τα σκουπίδια να βρω φαγητό να φάμε”, αναφέρει ο πατέρας. Οκτώ χρόνια παλεύουν σε δύσκολες οικονομικές συνθήκες , με ένα παιδί 3 χρονών, το οποίο απο τον καιρό που γεννήθηκε αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.
Οπως αναφέρει ο πατέρας του παιδιού ” Στο Μακάρειο όταν γεννήθηκε μας ελεγαν ότι δεν θα περπατήσει ίσως και να μη μιλήσει. Δεν μας έδιναν ελπίδες. Γεννήθηκε το κεφάλι του ήταν πιττακωμένο”. Ο πατέρας ποτέ δεν έχασε την πίστη του και όσες δυσκολίες οικονομικές και αν αντιμετώπιζε πήρε το παίδι φυσιοθεραπείες και το παιδί κατάφερε σιγά σιγά να περπατήσει και να σταθεί στα πόδια του. Οπως επίσης άργησε πολυ αλλά άρχισε και να μιλά.
Οι μεγαλύτερες δυσκολίες ξεκίνησαν όταν έμειναν άνεργοι και οι δυο. Οταν το παιδί τους βρέθηκε επαφή κρούσματος η μητέρα ζήτησε άδεια απο την εργασία της, για να προσέχει το παιδί, αφού ο πατέρας δούλευε και αυτός. Δόθηκαν μονο 3 μέρες, ομως το παιδί επρεπε να μείνει σε αυτοπεριορισμό περισσότερες μέρες. Τότε ο πατέρας ζήτησε απο τον δικό του εργοδότη άδεια για να προσέχει το μωρό και ο εργοδότης του όπως η συζυγος αποκαλύπτει του είπε “Δεν με κόφτει για το κοπελούι σου” (μεταξύ και άλλων πολλών) και τον σταμάτησε απο την δουλειά. Επίσης οπως ανέφεραν ο συγκεκριμένος εργοδότης απο τους 7 μήνες , έβαζε μόνο τους 3 κοινωνικές ασφαλίσεις στον πατέρα.
Μετά απο αυτή την εξέλιξη, η μητέρα ήρθε αντιμέτωπη με μια άλλη κατάσταση στην εργασία ττης που ήταν μόλις 3 μήνες, με την εργοδότρια να της ζητά να σταματήσει το παιδί απο το σχολείο για να πηγαίνει πιο νωρίς δουλειά. “Ο όρος εργοδοτήσης μου αρχικα ήταν να πηγαίνω στις 7.30 δουλειά για να μπορω να παίρνω το μωρό σχολείο πριν. Αυτό είχαμε συμφωνήσει. Μετά μου τα άλλαξε και ήθελε να πηγαίνω 6.30 δουλειά και της εξήγησα ότι δεν μπορώ να μην παίρνω το μωρό σχολείο, και ότι είναι αδιανόητο αυτό που μου ζητά, και της εξήγησα πως ούτε μπορώ να υποχρεώσω τον σύζυγο μου να μένει σπίτι και να μη βρει δουλειά όταν τα έξοδα τρέχουν. Ετσι με σταμάτησε απο την εργασία”.
Η μητέρα μας εξήγησε οτι το παιδι με το σχολείο έμαθε να κοινωνικοποιείται και αυτό τον βοηθούσε πολύ στο πρόβλημα ομιλίας που αντιμετώπιζε απο μικρό, όποτε δεν μπορούσε να στερήσει απο το παιδί της την εκπαίδευση, που τον βοηθούσε να βελτιώνεται. Ωστόσο, λογω του ότι εμειναν χωρίς δουλειά και αδυνατούσαν να πληρώσουν πλεον το νηπιαγωγείο, αποφάσισαν οι γονείς να σταματήσει να πηγαίνει το παιδί σχολείο.
Χτύπησαν πόρτες, ακόμα και του Γραφειου Ευημερίας “Μας είπαν να συμπληρώσουμε αίτηση για το Ελάχιστο Εγγυμένο Εισόδημα. Και τους ειπα “Παιδιά δεν θελω να πιάνω απο το Ε.Ε.Ε. Εχω όρεξη για δουλεια και θέλω να δουλέψω, θελω να συντηρήσω την οικογένεια μου” αναφέρει ο πατέρας.
” Ζήτησα να μας βοηθήσουμε με κάποιο έκτακτο ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας να βγάλουμε το μήνα μας μέχρι να βρούμε δουλειά. Ολοι μας έκλεισαν την πόρτα. Δεν έχουμε βοήθεια απο κανένα, προσπαθούμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας. Και με σταμάτησαν απο τη δουλειά γιατί εζητησα άδεια να προσέχω το μωρό επειδή ήταν επαφή κρούσματος. Λες και έκαμα κάποιο έγκλημα”, περιγράφει ο πατέρας.
Για καλή τους τύχη στο δρόμο τους βρέθηκε το “Προσφέρω Απλόχερα/Κύπρος” και η Σάλλυ Παναγιώτου, όπου άμεσα τους βοήθησε με το νηπιαγωγείο και κανόνισε τη φοίτηση του για ακόμα ένα μήνα όπως και λογαριασμούς ρεύματος ώστε να μην κοπούν και στη συνέχεια τους εξασφάλισε λίγα τρόφιμα για το μήνα.
“Εν ο μόνος οργανισμός που μας βοήθησε και εκεί που ήμουν κάτω απο τη γή, τωρα είμαι στα μισα πάνω απο τη γή για αυτον τον μήνα. Δεν ξέρουμε ομως τι θα γίνει τους επόμενους μήνες. Γιατι η γυναίκα μου τωρα βρήκε ξανά δουλειά και εγώ ψάχνω αλλά, δεν ξέρουμε αν την κρατήσουν ή όχι, αν θα βρω δουλειά ή όχι. Θέλω να βρω δουλειά. Το μωρό πεινά, ακόμα πίνει γάλα φόρμουλα λογω των θεμάτων υγείας. Αμα πεινά πως να του πω ότι εν έχει φαγητό. Ετυχε και 4 μερες εμειναμε νηστικοί. Εζητιάνευκα απο τη γειτονιά να φάω” οπως μας αναφέρει.
Μάλιστα εθελοντές που τους βοήθησαν μας αποκάλυψαν ότι το ζευγάρι αυτό έψαχνε ακόμα και στα σκουπίδια για να φάει, κάτι που επιβεβαίωσε και ο πατέρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σύζυγος του είναι πτυχιούχος , τελείωσε τις σπουδές της στην ειδική εκπαίδευση σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο, ωστόσο δεν μπορεί να πάρει το απολυτήριο πτυχίου λόγω του ότι έμεινε ενα υπόλοιπο απλήρωτο και το πανεπιστήμιο δεν της δίνει το χαρτί αν δεν ξοφλήσει το υπόλοιπο ποσό”.
Η συγκεκριμένη οικογένεια δεν διαθέτει αυτοκίνητο για να μπορεί να μετακινηθει και η μητέρα πάει με τα πόδια στην νέα της εργασία, η οποία δεν είναι στο αντικείμενο σπουδών της. “Οταν δουλεύαμε εμπαιναν σπιτι συνολο 1500 ευρώ, πως να φκει ο μήνας οταν για να καταλάβεις έχω ενοικιο να τρέχει σχεδον 500ευρώ για ένα μονάρι, 300 ευρώ το νηπιαγωγείο και πληρώνω διατροφή για τα παιδιά μου απο προηγουμενο γάμο. Μένουν 300 ευρώ, πως να σταθώ με 300ευρώ το μήνα με ένα παιδί; Ναν καλά ο πάτερ που μας δίνει ένα κουπόνι 20ευρώ και αγοράζουμε για το μωρό γάλα”
“Το μωρό εν 3 χρονών πάμε βόλτα με το καροτσάκι και βλέπει τον παιχνιδότοπο και ζητά να παίξει και δε μπορώ να τον πάρω μέσα να παίξει γιατί δεν έχω λεφτά.”
“Πρεπει να βρουμε μια σταθερή δουλειά, να σταθεροποιήσουμε τη ζωή μας, να εχουμε ένα πιάτο ψωμί να δίνω στο μωρό και όχι να ζητιανεύκω στη γειτονιά, να ψάχνω στα σκουπίδια να βρω να φαμε. Να μπορώ να έίμαι κύριος του εαυτού μου, να προσφέρω σε τουτο το μωρό τα απαραίτητα. Εχουμε δρόμο πολύ μπροστά μας”
Ενα τεράστιο παράπονο απο τον πατέρα ” Εχουν προτεραιότητα στα γραφεία του κράτους τους ξένους , να τους δώκουμε σπιτι να μπουν μεσα, να τους δώκουμε φαϊ. Το γραφείο Ευημερίας πόσους μετανάστες βοηθά; Εμενα τη μέρα που μας διώξαν απο τη δουλειά και πηγα στο γραφείο είχε 20 μετανάστες και καρτερούσαν για βοήθεια. Εμείς οι Κυπραίοι τι είμαστε, είμαστε εξαίρεση; Παω να βρω δουλειά και επειδή στους ξένους δίνουν πιο λίγα οι εργοδότες, εν μας πιάνουν εμας. Σαν πρόσφυγα να μου εδιούσαν και εμενα στέγη. Πως θα ζήσουμε εμείς; Το μωρο θέλει να φάει”.
Ακόμα μια ιστορία Κυπρίων πολιτών που αντικατοπτρίζει την εικόνα της Κύπρου εν έτη 2022. Ειναι να απορεί κανείς για ποια Ευρωπαϊκη και δημοκρατική χώρα μιλάμε, όταν υπάρχουν πολίτες που ψάχνουν σε σκουπίδια για να ταϊσουν τα παιδιά τους. Εστώ και ένας πολίτης… που να αναγκάζεται να ψάχνει σε σκουπίδια για την επιβίωση του.
Που είναι οι αρμόδιοι φορείς; Και για ακόμα μια φορά θα πούμε…για ποιες “τυπικές” διαδικασίες έγκρισης για επιδόματα μιλάμε όταν άνθρωποι εκείνη τη στιγμή που ζητάνε βοήθεια, πεινάνε και ψάχνουν σε σκουπίδια;
Πηγή: tothemaonline.com
